18:30 Palco Julio Prestes
Het optreden van Rita Lee (1947), de Koningin van de Rock, is al een half uur geleden begonnen en het is stampend druk. Toch lukt het om ons door de mensenmassa te wurmen en bij het podium te komen, zodat ik een foto kan maken. Magda heeft nog geen backstage bandje dus ze wacht even in de meute.
Wanneer ik frontstage sta om foto's te nemen, verschijnt Michael Jackson opeens! Rita Lee schijnt een groot fan te zijn van Michael en heeft hem tot leven geroepen. Degrand lady heeft er alles voor over om te kunnen dansen zoals hij. De imitator die Nikki Goulart heet, lijkt 100%.
Terwijl ze haar eigen repertoire hervat met vooral oude hits uit de periode na de Mutantes, die het publiek uit volle borst meezingt,
vertrekken we naar het volgende podium. We nemen een trein en moeten 3 x overstappen. Achteraf hadden we beter kunnen lopen. De wegbewijzering is een van de manco's van het festival. Voordat we het volgende podium bereiken, treffen we een persoon die Magda een backstage polsbandje kan geven. We zijn dan ruim een uur verder...
19:45 Palco Líbero Badaró
We kunnen nog net een staartje meepikken van het optreden van de jazzgitarist, componist Chico Pinheiro, die veel in het buitenland optreedt. Er is niet veel tijd nodig om te zien wat een geweldige gitarist Pinheiro is. Razendsnel en virtuoos. Hij speelt vooral nummers van zijn cd Flor de Fogo (2010). De muziek is een vlotte mix van jazz en MPB.
We besluiten het feestgedruis in het centrum achter ons te laten. Met de metro gaan we richting Avenida Paulista waar we 8 blokken moeten afdalen om bij Casa de Francisca te komen.
21:00 Casa de Fransisca
Hoewel dit antieke theatertje in de programmering is opgenomen, maakt het officieel geen deel uit van de Virada en moeten we gewoon entree betalen. Het is er klein, smal, donker (kaarslichtverlichting) en vol, maar nog plek zat om relaxed te kunnen zitten en wat te eten. Eerst speelt Kiko Dinucci een aantal nummers solo op zijn gitaar en daarna komt Dom, een verfranste Braziliaanse, op het podium met haar cello. De liedjes, chansons van Serge Gainsbourg en eigen nummers, zijn net als het theater intiem en behoorlijk rafelig. Ze doen me denken aan het Franse duo Arlt. De chansons zijn ietwat langdradig, maar in hun eigen composities laten ze hun creativiteit in vol ornaat zien (met een loop op de cello), textueel zijn ze ook nog humoristisch. Vooral het lied Pata de Camelo(lipleesbroek) is hilarisch!
22:15 Palco Estacao da Luz
Met de taxi gaan we naar Parque da Luz en nemen we snel een kijkje bij Orquestra de Camera da USP die werken uitvoeren van Stravinsky, Zappa, Ginestera en Scrutinizer. Op dit podium komen verschillende orkesten aan bod, die stuk voor stuk te vergelijken zijn met het Metropole Orkest, omdat ze een ongewone verbinding aangaan. Het orkest speelt met de beste coverband van Frank Zappa ter wereld om 70 jaar Frank Zappa te herdenken.
22:30 Parque da LuzIn het midden van het park staat een kiosk waar de bigbands van Projeto Elefantes gaan optreden, waaronder natuurlijk ook de bigband Projeto Coisa Fina initiator van Movimento Elefantes.
De saxofonist en oprichter Daniel Nogueira maakte zich tijdens ons gesprek nog zorgen over de kwaliteit van het geluid. Die is inderdaad niet optimaal. Het knalt niet zoals een bigband hoort te doen, maar gelukkig is alles goed te horen. Uiteraard spelen ze stukken van Moacir Santos, maar komen ook enkele andere componisten aan bod. Het is jammer dat de kiosk zo hoog staat. De musici zijn daardor niet goed zichtbaar. Maar af en toe staat iemand op en merk je dat het enthousiasme ervan afspat. De geraffineerde arrangementen laten een bijzondere mix horen van Braziliaanse ritmes (samba, maracatu etc) en bigband jazz.
Na het concert gaan we naar het museum van de beeldende kunst dat ook aan het park ligt en is opengesteld voor publiek. We slaan echter geen acht op het ensemble dat optreedt en stevenen linea recta af op het cafe-restaurant.
22:15 Palco Estacao da Luz
Terug naar het podium waar we Zappa hoorden. De duizenden stoeltjes zijn voor de gelegenheid weggehaald, want Sepultura komt!! Deze heavy metal band trekt een nogal heavy publiek aan. Orquestra Experimental de Repertório begint maar alvast te spelen - de jongens van Sepultura laten een half uur op zich wachten. Bij de hoogtepunten van de romantische klanken juicht het publiek. Maar als de band opkomt, slaat de stemming om. Ongelooflijk wat een opwinding en dat voel ik zelf óók. Het mitrailleur geluid van Sepultura met het razende, bijna hysterische spel van het orkest is magisch. De muzikanten staan achter het orkest (anders wordt het helemaal wegevaagd) dus het is lastig om foto's te nemen. Na drie nummers hebben we het wel gezien en trekken we verder.
We lopen langs Palco Júlio Prestes waar pure rockabilly van Slim Jim Phantom uit Amerika te horen is. De fans die verder weg staan van het podium hebben de ruimte om op z'n rockabillies te dansen.
00:45 Barao de Limeira
We kunnen nog net het einde van het optreden van de beroemde accordeonist uit het noordoosten van Brazilie, Dominguinhos (70 jaar), meemaken. Heerlijke etnische muziek van hoogstaande kwaliteit. In zijn optreden memoreert hij de Koning van de Baião (een ritme), Luiz Gonzaga, de legendarische componist uit zijn streek. De muzikanten stralen en zijn super enthousiast, net als het publiek dat voor zover het mogelijk is aan de zijkanten de forro dansen.
Helemaal in the mood om nog meer moois uit het noordoosten te kunnen zien nemen we een taxi naar Rua Dr. Vila Nova.
1:15 Sesc Consolacao
In dit gebouw zijn verschillende zalen, waar niet alleen muziek maar ook theater, dans, film en kunst te zien is, versierd met traditionele objecten uit het noordoosten van Brazilie. Het noordoosten heeft een eigen cultuur en wordt hier als iets exotisch gebracht. Het publiek kan zich kleden als een echte nordestino (a) en foto's laten nemen, er is typisch eten uit Bahia, knutselhoekjes en forro dansen. We gaan naar een zaal waar de populaire jonge Mombojo uit Recife gaat optreden. Het publiek is razend enthousiast en zingt mee. Brazilianen vinden eigenlijk alles geweldig, zolang ze maar mee kunnen zingen. De flauwe rockpop kan ons echter niet bekoren en we gaan weg, ondanks dat we lekker languit kunnen zitten.
3:00 Palco Sao Joao
Het is een eind lopen, maar we komen op tijd aan voor het optreden van de Spaanse groep Macaco. De laatste tijd horen we veel goeds komen uit Spanje, denk aan Che Sudaka en La Pegatina. Het zijn meestal mestizo groepen met als belangrijkste voorbeeld Manu Chao. Ook Macaco komt uit die hoek. De zanger Dani Carbonell kennen we van Ojos de Brujo. De verwachting is dus hooggespannen. Onder het publiek bevinden zich vele fans, ook uit Spanje. De stoere muzikanten krijgen het publiek zeker wel aan het springen. Het geluid is echter loeihard en de muziek valt ook behoorlijk tegen. Ze mist een zekere subtiliteit en blijft vooral aan de oppervlakte. Niet interessant genoeg om te blijven hangen.
4:00 Palco Republica
We zijn ruimschoots op tijd voordat de soulzanger Di Melo verschijnt. We spreken met de drummer van de Amerikaanse funk/rockband Dumpstaphunk, die net heeft opgetreden. Hij vertelt ons over 'n vervelend incident waardoor hun optreden voortijdig gestaakt moest worden. Er schijnt een heftig gevecht te hebben plaatsgevonden. Later zien we de twee ruziezoekers knock-out in een ambulance liggen. Het optreden van Di Melo begint. Roberto de Melo Santos, oftewel Di Melo heeft eigenlijk altijd in de schaduw van Tim Maia gestaan. In het buitenland, zoals in Japan is hij veel actiever. Hij zingt vooral de nummers van zijn album Di Melo uit 1975. De muziek is ondanks de groove, niet echt pakkend. Di Melo is geen James Brown. Hij heeft een dikke buik, grote lelijke tanden en beweegt zich eerder als een smartlap artiest dan een funky soulzanger.
Tijd om naar huis te gaan. We laten de boel de boel. De sfeer wordt sowieso steeds grimmiger door een stevig drankgebruik. De taxichauffeur vroeg of we niet overvallen zijn, want tot nu toe waren al zijn klanten bestolen. Nee, gelukkig niet.
PauZZZZZe
In het volgende artikel loopt het spoorboekje door van 12:00 - 20:00.
Charlie CrooijmansWebredacteur Radio 6
april 2011
No comments:
Post a Comment