De exotische Carmen Miranda

Dit is wel haar leukste liedje: “Chica Chica Boom Chic”

Deze samba is speciaal geschreven voor de film “That Night in Rio” (1941). De muziek is van Harry Warren en de tekst van Ivete Sangalo. De tekst is net zo exotisch als Carmen Miranda zelf. “… E vem A saudade da Bahia/Onde o samba tem Canjerê também/Numa batucada/Chic chic boom…” (en komt de heimwee naar Bahia, waar de samba ook de Canjerê (rituelen van de zwarten) heeft/ het ritme van slagwerk/Chic chic boom…)

Carmen Miranda (9 februari 1909) is geboren in Portugal. Kort na haar geboorte emigreerde
het gezin naar Rio de Janeiro. Als tiener werkte ze in de boutique La Femme Chic, waar ze allerlei soorten hoeden leerde maken. Haar interesse ging echter meer uit naar zingen en acteren. Op 18-jarige leeftijd, toen het ritme van de samba doordrong in de high society, zong ze in de cafés van Rio. Op haar 20ste nam ze haar eerste plaatje op, “Samba Não vá Simbora”. Daarna oogste ze alleen nog maar succes en verscheen ze in diverse film- en theaterproducties. In de film “Estudantes” (1935) toonde ze ook haar acteerprestaties.

In 1939 werd ze gespot door een impresariaat uit New York, die haar uitnodigde om mee te doen aan de musical “Streets of Paris”. Dat wilde ze wel, mits haar begeleidingsband mee mocht. Zo heeft Banda da Lua haar trouw in haar carrière kunnen volgen. Op Broadway kreeg ze algauw de bijnaam ‘The lady in the tutti-frutti hat’ vanwege haar extravagante hoeden geïnspireerd op de fruitmanden die de vrouwen in Bahia droegen. 

In 1940 keerde ze terug naar Brazilië, waar ze met de nek werd aangekeken. Net nadat de film “Down Argentine Way” (waar Carmen Miranda de hoofdrol in had) hevig werd bekritiseerd in Brazilië en zelfs verboden werd in Argentinië. Carmen Miranda werd verguisd omdat ze Brazilië neerzette als een ‘apenland’ bovendien werd ze te Amerikaans bevonden. Haar antwoord hierop was het lied: “Disseram Que Voltei Americanizada”.

Ze besloot in Amerika te blijven waar ze als ‘the Brazilian bombshell’ steeds populairder werd. In feite was ze een karikatuur met haar campy outfits, plateauzolen (ze was 1,52 m), cartooneske samba’s en grappige onzinnige teksten met woorden als chica chica boom chic, co co co co ro en chatanooga choo choo. Haar Engels gaf ze opzettelijk een zwaar carioca accent. Zo spreekt ze bijvoorbeeld de south in “South american way” consequent uit alssaus, zie het Youtube filmpje hieronder.

In de jaren veertig beleefde ze het hoogtepunt van haar carrière. Ze heeft in talloze films gespeeld, zoals “That Night in Rio”, “Springtime in the Rockies”, “The Gang´s All Here”, “Four Jills in a Jeep”, “Greenwich Village” en “Copacabana” waarin ze de tophit “Tico-tico no fubá” zingt. Ze trad aan een stuk door op, over de hele wereld. Ze stond onder hoge druk en de stress veroorzaakte een zware depressie, waar ze een electroshock-therapie voor onderging. In 1955 keerde ze terug naar Brazilië om uit te rusten en liet zich 49 dagen niet zien. Ze had veel meer tijd voor zichzelf moeten nemen. Op 4 augustus nam ze alweer deel aan de Jimmy Durante Show, waar ze op het podium instortte. Durante die samen met haar danste, hielp haar overeind.
Later in de kleedkamer kreeg ze een hartaanval.

In Rio de Janeiro is terecht een museum gewijd aan deze hardwerkende en legendarische superster. Als je toevallig in de buurt komt, dan is hier het adres:

CARMEN MIRANDA MUSEUM

Address:
Av. Rui Barbosa (In front of the number 560)
Flamengo – Rio de Janeiro – RJ
CEP 22250-020 – Brazil
Telephone / Fax: 55-21-2299-5586
Open: 
Tuesday to Friday – 11AM to 5PM
Saturday, Sunday and Holidays – 2PM to 5PM

bron: officiële site van Carmen Miranda

Gepubliceerd op 29 november 2007 op Radio6.nl